mój przyjaciel Morales

Na turnusie w Krynicy pierwszego dnia po zajęciach zapukały do nas ciocie logopedki: "Biniaszek jest nam bardzo potrzebny... Czy mogłabyś nam go pożyczyć" - powiedziały. "Co?" - spytałam ze zdziwieniem, myśląc "nie no, dla mnie spoko, będę miała WOLNY WIECZÓR!!!" Wolny wieczór na turnusie to luksus, szczególnie po dwudniowej trasie. Zresztą ciociom się nie odmawia. Rozanielona perspektywą spędzenia wolnego wieczoru nawet nie zapytałam dokąd zabierają mi dziecko... 
Po dwóch godzinach mój pożyczony synek szczęśliwy wrócił do pokoju. Pytałam: "gdzie ty byłeś i co ty robiłeś?", ale chyba zmówił się z ciotkami, bo nie pisnął ani słówka. Dwa dni później ciocie znów przyszły pożyczyć Gabrysia, następnego dnia również i kolejnego też... W końcu moja mamusina ciekawość nie wytrzymała, poszłam sprawdzić, co oni robią tam na górze - może ciocie męczą mi mojego syneczka... Cichutko, na paluszkach, zachodzę na górę, a tam Gabrynio leży rozanielony na materacyku, a ciocie pracują.

Jedna masuje, druga nagrywa, a trzecia komentuje... aż przysiadłam z wrażenia. Mój Binio po całym dniu pracy poszedł do pracy... bez strajku, bez złości, a wręcz z radością. Ciocie wyjaśniły mi, że przygotowują zaliczenie na kurs, który robią z Castillo - Moralesa - metoda Castillo - Moralesa jest całościową neurofizjologiczną koncepcją leczniczą stosowaną przy sensomotorycznych i ustno - twarzowych zaburzeniach u dzieci i dorosłych. Binio z całą swą wiotkością jest więc idealny do wszelkich praktyk z tej metody i to właśnie on będzie pomocny przy zaliczeniu trzeciego etapu kursu. Oczywiście dowiedziałam się również, skąd uśmiech na buzi mojego spracowanego dziecka. Otóż po skończonych nagraniach ciocie robiły czas na relaks, a Binio to właśnie lubi najbardziej we wszystkich terapiach. 

Ciocie włączały wyciszającą muzykę, kładły się razem nim i wszyscy odpoczywali, było przytulanie, całusy... Gabryś to uwielbia, w takich chwilach trzepocze rzęsami, robi maślane oczy i prosi o jeszcze - cóż, 100% facet.

Castillo-Morales w naszym przypadku zdaje egzamin, tym bardziej ucieszyłam się, że Gabryś ma dodatkowe zajęcia i to pod fachowym okiem trzech kursantek. We wrześniu nasze dzielne Elfociotki zaliczyły cały kurs, każda z nich otrzymała międzynarodowy certyfikat terapeuty metody Castillo-Moralesa, czego serdecznie im GRATULUJEMY. Nieskromnie jednak stwierdzę, że na tym wszystkim najwięcej zyskał Gabryś. Poza postępem w rozwoju, który do tej pory następuje z każdym dniem, na Gabrysia czekały inne niespodzianki. Na koniec turnusu, podczas ogniska, ciocie postanowiły podziękować Biniaszkowi za pomoc... Gabryś dostał specjalny prezent, który bardzo dzielnie trzymał w rączkach. Pan Góral odśpiewał mu gromkie "hej, hej", co wprowadziło naszego synka w jeszcze większą radość. W tym cudownym cukiereczku ze zdjęcia Gabryś znalazł śliczne kolorowe klocki w kształcie gwiazdek. Nie składa z nich jeszcze żadnych figur ani modeli - klocki są zbyt małe jak na możliwości motoryczne jego dłoni. Gabryś jednak bardzo się stara, żeby złapać klocki w rękę, a wtedy cudownie rozrzuca je po całym pokoju....

Po wrześniowym kursie moralesowskim ciocie przywiozły nam dużo cennych rad i wskazówek, jak dalej pracować z Biniaszkiem oraz co zmienić w jego codziennym funkcjonowaniu. Dla nas te rady są bardzo cenne, by nie powiedzieć, że najcenniejsze. 

Coś w stylu muszę rozbawić ciocię :)

Opracowanie przygotowane przez terapeutki w trakcie turnusu można znaleźć na stronie http://gabrysmilkowski.blogspot.com/p/rehabilitacja.html w opisie terapii neurologopedycznej.