Ognisko

Ostatni prawdziwie jesienny weekend spędziliśmy na Podlasiu - w Siemiatyczach. Minęły już ponad dwa miesiące od naszych ostatnich odwiedzin u rodziców, a Biniaszkowych dziadków, którzy coraz częściej dopominali się przywiezienia im ich wnusia, dlatego podjęliśmy decyzję o krótkiej weekendowej wycieczce. W telewizji zapowiadali piękną słoneczną pogodę, dlatego moja siostra Marta przygotowała Gabrysiowi niespodziankę. Wszyscy o tym wiedzieli, tylko Gabrysiowi nic nie mówiłam - niespodzianka to w końcu niespodzianka.

Naszą wizytę rozpoczęliśmy od spaceru naszą ulubioną trasą za miastem. Było pięknie - kolorowe liście mieniły się w promieniach słońca, od czasu do czasu szeleszcząc nam nad głowami. Bystrzejsze od mojego mężowskie oko wypatrzyło w lesie kilka prawdziwków, którymi las pachniał niesamowicie. I jeszcze te liliowe wrzosy (zdjęć z lasu nie będzie, bo zapomniałam zabrać na spacer aparat)...

Potem nasze kroki skierowaliśmy do nowego domu cioci (Marta i jej rodzina są w trakcie przeprowadzki), po drodze zaglądając do pierogarni na bardzo lubiane przez Binia pierogi (Binio rzadko cokolwiek lubi, jeśli chodzi o jedzenie...), z pysznym farszem, dodam.

Kiedy dotarliśmy do cioci, nasz rodzinny ogniomistrz - "Maleńka" - kończyła rozpalać ognisko, które było właśnie tą specjalnie przygotowaną dla Gabrysia niespodzianką. Binio często uczestniczy w spotkaniach rodzinnych, nie tylko tych przy ognisku czy grillu, ale to zostało przygotowane specjalnie dla niego. Ciocia, usłyszawszy o Biniaszkowych poczynaniach, o jego stale rosnącym zainteresowaniu światem i wszelkimi innymi nowościami, stwierdziła, że czas najwyższy nauczyć go czegoś nowego, czegoś, dzięki czemu zawsze z radością będzie do niej wracał. Gabryś piekł kiełbaski z moją pomocą. Kij był bardzo ciężki, ale i tak sprawiło mu to ogromną radość. Szkoda, że nie chciał zjeść przygotowanego przez siebie posiłku...

Z wrażenia zasnął w swoim wózku, mimowolnie dogrzewając się ciepłem ognia. Był z nami do późnego wieczora. Ponieważ październikowe noce są już dość zimne, opiekę nad Gabrysiem przejęła Paula - moja siostrzenica. Dzieci mojej siostry (ma jeszcze synka - Matiego) zawsze fantastycznie zajmowały się moim synkiem. Zawsze mogę zostawić go pod ich opieką i wiem, że jest bezpieczny. Pewnie wiele by dały, żeby mógł się z nimi tak zwyczajnie pobawić, ale skoro nie może, to oni zabawiają go sami różnymi zabawkami, czytają mu bajki, śpiewają piosenki - robią wszystko, żeby młodszy kuzyn był z nimi szczęśliwy. Tamtego wieczora Gabrysia zainteresowało coś, z czym chyba nigdy wcześniej się nie spotkał. Po tym, jak dzieci zabrały go do domu, usłyszałam, że Gabryś pokrzykiwał radośnie, co jakiś czas wydając z siebie donośne "aaaaa”, po czym rechotał jak żaba. Musiałam iść i sprawdzić, co go tak bawi i okazało się, że bardzo mu się spodobał jego głos niesiony echem po pustych - nie umeblowanych jeszcze - pokojach.

Gabryś był wyraźnie zadowolony z naszej wizyty u Marty - możliwość spędzenia całego dnia na zewnątrz z wielkim domem na wyciągnięcie ręki to dla niego luksus, dlatego od razu poinformowaliśmy Martę, że wiosną podrzucimy jej nasze dziecko na weekend, a sami udamy się na jakąś wycieczkę :)
Jestem ciekawa, kto wtedy byłby bardziej smutny?