szkoła c.d.

No i rozpoczął się nowy rozdział w naszym życiu...

Po walkach - mniejszych i większych, z pomocą przyszywanych ciotek, Gabryś rozpoczął swoją "edukację" szkolną. Pierwsze zajęcia odbyły się w piątek 7 września, niestety, jak zawsze bywa w ważnych momentach naszego życia, w tym dniu wygrała padaczka... Bardzo silny, poranny napad całkowicie zdyskwalifikował Gabrysia. Odebrał mu siły i na większość popołudnia wcisnął w ramiona Morfeusza. W tym dniu Gabrysia nie obudził nawet jego najlepszy pluszowy przyjaciel "Ochołek". Osiołek śpiewał i tańczył, ruszał przy tym paszczą, ale Gabryś tylko delikatnie podnosił jedną powiekę, potem drugą, wyszczerzał do niego najpiękniejszy uśmiech, po czym z powrotem zasypiał (obiecuję w najbliższej przyszłości przybliżyć postać Biniaszkowego przyjaciela - Ochołka i nie tylko jego). Postanowiłyśmy z panią Anią, że damy mu trochę czasu na odpoczynek. Za oknem lał deszcz, który na pewno miał pośredni wpływ na napad padaczki, a do tego dodatkowa dawka leków - każdy byłby zmęczony. Moje dziecko smacznie spało, a my - ja i pani Ania - miałyśmy trochę czasu na dłuższą rozmowę. Przede wszystkim o Gabrysiu, ale także o szkole, o rozpoczęciu roku szkolnego, o dzieciach z Biniowej klasy. Wielkim szokiem był dla mnie system nauczania "zerówkowiczów" - myślałam, że dzieci mają normalne lekcje, siedzą w ławkach itd. tymczasem okazuje się, że ich nauczanie polega na nauce przez zabawę. Pani Ania opowiadała mi również o spotkaniu po rozpoczęciu roku szkolnego, o rozmowie z rodzicami i o ich zainteresowaniu Gabrysiem, za które bardzo wszystkim dziękuję. 
Kiedy pani Ania zaczęła zbierać się już do domu, Gabryś się obudził - wypoczęty i chętny do pracy. Nauczycielka postanowiła więc zostać z nami choć na chwilę - w rezultacie na około 20 minut, bo niestety Gabryś więcej nie wytrzymał - znów poszedł spać.
Od poniedziałku spotykamy się już codziennie. Pani Ania dociera do nas z głową pełną pomysłów oraz torbą pełną pomocy naukowych. Widzę, że ma swój plan na pracę z Gabrysiem, a to bardzo mi się podoba. Pracuje z ogromnym wyczuleniem na jego możliwości, jednak mimo to dużo od niego wymaga. Oczywiście Gabryś jest bardzo przekorny i zawsze kombinuje po swojemu, jednak efekt końcowy jest zawsze taki jak ten, którego oczekiwała pani Ania.

Jeden z tych pomysłów na które nawet ja nie wpadłam. 

Siejemy  fasolę :) tylko czemu mamie na dywanie ;)

Rączka popracowała...

czy buzia też coś sadziła?

To jednak nie koniec naszych szkolnych zawirowań. Wciąż mamy przed sobą spotkanie w szkole specjalnej. To piątkowe musieliśmy odwołać przez napad, który tak bardzo osłabił samopoczucie Gabrysia. Mamy jednak świadomość, że zamiana szkoły powinna nastąpić jak najszybciej, żeby Gabryś nie przywiązał się do pani Ani. 

Postanowiłam jeszcze raz skontaktować się z dyrekcją szkoły, w której widzę przyszłość Gabrysia. Mimo że wspominając moje wiosenne przejścia stwierdziłam, że przede mną mission impossible...

Gdyby ktoś był w podobnej sytuacji do naszej i szukał pomocy polecam :

http://www.wszystkojasne.waw.pl/