Deszczowa jesień...słoneczne wspomnienia

Wróciła jesień. Śnieg stopniał szybciej niż się pojawił, a temperatura zdecydowanie powędrowała w górę. Słupek rtęci na naszym domowym termometrze od kilku dni codziennie pokazuje zbliżoną temperaturę, a co za tym idzie napady Gabrysia się wyciszyły - został tylko jeden poranny, który od roku jest padaczkowym standardem w naszym życiu. Na dworze znów robi się słonecznie, a drzewa swoimi kolorami "wołają" na spacer. Na naszym balkonie owocuje truskawka... (wybrała sobie znakomitą porę). A my? My staramy się nacieszyć ostatnimi, choć deszczowymi, to jednak ciepłymi spacerami. Po spacerowym weekendzie postanowiłam powspominać ostatnie październikowe, ciepłe i słoneczne dni.

Wybierając się na wycieczkę do zoo poza odwiedzeniem zwierząt mieliśmy w planie krótki odpoczynek na placu zabaw, który mieści się na terenie zoo. Jest on bardzo nowoczesny i dostosowany również do starszych dzieci. Huśtawki, zjeżdżalnie i inne urządzenia ustawione są w zasięgu moich rąk, a dodatkowym atutem tego placu zabaw jest "bezpieczne podłoże", które chroni dzieci przed poważnymi urazami na skutek upadku. Chodząc po tej nawierzchni ma się wrażenie lekkiego zapadania się, tak jak wtedy, gdy się chodzi po gąbce. Przed wizytą na placu zabaw oczywiście znaleźliśmy czas na gofra, którego w większej części zjadły kaczki kroczące za nami gęsiego od chwili dokonania zakupu - później już tylko były huśtawki. Binio był bardzo szczęśliwy, ale chwilami również lekko przerażony. Na koniec zabaw Pan obsługujący kolejkę zafundował na przejazd. "Nam", ponieważ musiałam wskoczyć do takiego maleńkiego wagonika razem z Gabrysiem. Kolejka zrobiła kilka rundek po torze, zaczynając każde nowe okrążenie od wydania charakterystycznego dźwięku, który doprowadzał Gabrysia do śmiechu. Biniowi podobały się również odgłosy zwierząt, które sami włączaliśmy w naszym wagoniku.

Bardzo dziękujemy Panu który zaprosił nas na przejażdżkę pociągiem. To bardzo miły gest skierowany do Gabrysia.

Teraz, w ten deszczowy czas, często pokazuję Gabrysiowi zdjęcia zwierząt spotkanych w zoo, włączając mu przy tym ich odgłosy i przypominając naszą wyprawę. Dodatkowo prawie codziennie odbywamy wirtualną wycieczkę po warszawskim zoo - oczywiście najwięcej czasu spędzamy w ptaszarni. Gabryś, przytulony do mnie, zadziornie podnosi głowę, jakby chciał zapytać - kiedy mnie tam znów zabierzesz?

Czy Gabrysiowi podobało się? Chyba nie trzeba pytać.