Biniowa przekora

Po długiej przerwie świątecznej przyszedł czas na zajęcia. Gabryś bardzo stęsknił się za panią Anią i swoimi "ciotkami terapeutkami". Widziałam jego pełne emocji oczekiwanie na pierwsze poświąteczne przyjście nauczycielki, każde pukanie do drzwi czy dźwięk domofonu wywoływało u niego entuzjazm. Pani Ania przyszła już 2 stycznia, radości nie było końca, najpierw długie przywitanie, potem jeszcze dłuższe przytulanie i na koniec gadanie, pewnie o świętach. Gabryś z ogromnym zapałałem opowiadał coś pani Ani - ja mogę tylko się domyślać, o czym gaduła mówi.

W nowym roku Biniaszek bardzo dzielnie pracuje, ale jest też bardzo przekorny. Do codziennych zajęć doszło rozbieranie i ubieranie choinki - czyżby tatuś coś nie tak ozdobił? Gabryś z pomocą pani Ani zdejmuje bombki, bawią się nimi a potem wspólnie zawieszają na drzewku. Choinka jest coraz bardziej sucha i przy ich zabawie gubi igły... ale nadal pięknie pachnie, wąchanie jej Gabryś bardzo polubił.

We wtorek po dodatkowej przerwie przedświątecznej i poświątecznej wybraliśmy się w końcu na zajęcia do naszego ukochanego Elfa. Gabryś całą drogę coś mi opowiadał jakby chciał mnie zapytać - mamo, daleko jeszcze, po czym zasnął na chwilę przed dotarciem na miejsce... I nie obudził się przez całe zajęcia... oczywiście otworzył oczy zatrzepotał do cioci rzęsami na powitanie, po czym poszedł dalej spać... Nie pomogło proszenie cioci ani moje, on przekornie spał. Ciocia mimo to rozpoczęła zajęcia, masaż buzi powinien go zbudzić, ale on był tak nieprzytomny, że nawet mięśnie jego twarzy słabo reagowały na masaż... Cioci było przykro bo po prawie miesięcznej przerwie też cieszyła się, że Gabryś w końcu przyjeżdża na zajęcia. Swojej reakcji nie skomentuje przecież wiozłam go na zajęcia przez pół stolicy tylko po to żeby się wyspał... 

Gabryś w nowym roku stał się bardzo przekorny jak widać, kiedy trzeba spać on chce się bawić, kiedy trzeba ćwiczyć on śpi, nie będę pisać co robi gdy trzeba jeść... Ale mamy też pierwszy noworoczny sukces, pierwszy tydzień nowego roku przetrwaliśmy bez napadów, były jakieś małe wzdrygnięcia ale te są niczym przy dotychczasowych napadach Gabrysia, oczywiście przed opadami śniegu w weekend pojawiło się kilka, ale tak to bywa, Gabryś zawsze reagował napadami na zmianę pogody. 

Dopadła nas też jedna smutna wiadomość z nowym rokiem, Gabryś nie bedzie miał terapii widzenia - do czasu kiedy kogoś nie znajdziemy. Pani Magda, która dotychczas prowadziła terapię musiała przerwać pracę zawodową, choć doskonale rozumiemy sytuację dla nas to bardzo smutna wiadomość. Terapia widzenia to jedna z ważniejszych terapii na które Gabryś uczęszczał i jest bardzo potrzebna Gabrysiowi.

Pani Magdo z całego serca chcielibyśmy Pani podziękować za Pani pracę z Gabrysiem, za trud za zaangażowanie, za wielkie serce, za wszystkie cenne wskazówki i rady, za tęczę na ścianie, za własnoręcznie robione książeczki i wiele wiele innych. Dziękujemy!!!
PS. Pani Magdo trzymamy za WAS kciuki.